Red Dead Redemption 2: de game van het jaar

Rockstars nieuwe western-game was het lange wachten waard. Jan Meijroos legt uit waarom Red Dead Redemption II dé game van het jaar is. Zelda, move over!

Al het hele jaar gonst het door de virtuele gangen van de game-industrie: Red Dead Redemption II zou weleens dé game van het jaar kunnen worden. Voor geen elke andere titel is er zo veel hype als voor het nieuwe spel van de makers van Grand Theft Auto V. Het cowboy-epos van Rockstar slaagt dan ook met vlag en wimpel. 

1. Zon en Maan 

Het valt niet genoeg te benadrukken hoe mooi en groot(s) RDR2 is. De wereld is niet alleen maar groot om het groot zijn (de hele map van het originele RDR zit in de game als onderdeel), de hele wereld leeft ook daadwerkelijk. Personages hebben allemaal hun eigen routines en agenda’s en de natuur leeft in eigen ecosystemen die dag en nacht doorgaan.

Je zult ogen te kort komen bij de zoveelste waanzinnige zonsopgang boven de prairie of een treinoveral bij maanlicht. De veranderende omgevingen -  dorpjes, ranches, steden, woestijnen prairies, bergen, veranderende weerstypen - zorgen keer op keer weer voor prachtige kiekjes. Puur genieten. De game is ook groot qua spelduur. Met de single-player ben je een dikke 60 uur zoet. Dat riekt naar oprekken, maar dat is het niet, want...

RDR2 launch trailer

2. ...de game neemt zijn tijd

RDR2 is een opvallend trage game. Het kost veel tijd om van A naar B te gaan, en de wereld is groot. En dat is eigenlijk alleen maar goed. Het zorgt er enerzijds voor dat je je langzaam vereenzelvigt met hoofdpersonage Arthur Morgan en anderzijds dat je gaandeweg één wordt met de wereld. Je begint daadwerkelijk te leven in de game, één te worden met de rest van de bendeleden, voorkeuren te ontwikkelen voor de verschillende karakters die je tegenkomt en zonder dat je het doorhebt kneed je een alter ego.

Arthur is een boef, maar je bepaalt zelf of je een volledige gewetenloze bruut bent, of nog een greintje van goedheid in je hebt zitten. Welke keuze je ook maakt, je zult heel wat mensen vol lood pompen, maar of daar ook onschuldige burgers tussen zitten is helemaal aan jou. Maak je het te bont, dan komt er een prijs op je hoofd en gaat de sterke arm der wet fanatiek(er) naar je op zoek. Dat kun je je uiteraard weer afkopen, maar dat is zonde van al die trein- en bankovervallen die je de afgelopen weken hebt gepleegd.

3. Zoveel verhalen en handelingen...

In veel open-wereld games worden spannende opdrachten afgewisseld met wat saaie invuloefeningen. Niets van dit alles in RDR2. Naast de story missions zijn er tal van optionele queesten en dienen de verhalen en mogelijke kleinere avonturen zich dynamisch aan. Je kunt bijna met iedereen praten die je tegenkomt. Bij de één is dat niet meer dan een groet, maar bij andere levert het informatie op waar je later weer profijt van kan hebben.

Daarbij zijn de accenten van de personages perfect gedaan. Van knauwende Red Necks tot kakkerige gegoede burgerij - alles is spot on. De stemacteurs weten stuk voor stuk te imponeren maar eigenlijk vooral door niet te irriteren. In zoveel andere games zijn stemmen het vaak net niet. Of is alleen de hoofdcast goed en is aan het 'klootjesvolk' veel minder aandacht besteed. Niet in RDR2. 

4. ...die echte consequenties hebben

Opdrachten zijn divers en jouw handelen hierin heeft gevolgen. En dan niet een variatie op een verhaal of een ander filmpje, maar verstrekkende gevolgen. Het vermoorden van iemand kan ervoor zorgen dat uren later iemand wraak op je neemt omdat je zijn vader of moeder hebt omgelegd. Het samenwerking met de ene partij kan een doodsvonnis van een andere partij betekenen. En soms kom je daar pas veel later achter. 

Vrij vroeg in het spel loop je een dorpje binnen waar een groepje veroordeeld is tot de galg en wordt opgehangen. De game introduceert dit zodanig dat je gaat nadenken over deze gebeurtenis en tevens om je uit te dagen om je ermee te bemoeien. Wat nu als je de sheriff last-minute weet om te praten? Wat als je de touwen van de galg weet door te schieten? Hoe reageert het dorp als je je er überhaupt mee bemoeit? Dat is het hele spel niet anders. 

5. RPG… als je wilt

RDR2 is realistischer dan alle games die Rockstar tot nu heeft gemaakt. Dat betekent flink wat role-playing elementen die zich aandienen. Customizen van je personage gaat behoorlijk ver, en hetzelfde geldt voor je wapens en je vaardigheden. Jagen is extreem uitgebreid, waarbij het scheelt of je een geschoten dier vers verkoopt of dat 'ie al een tijdje in je zadeltas ligt te broeien. Een bevuilde pels of een schone pels maakt het verschil in de beloning die je ervoor krijgt. En de skill voor het maken van drankjes en zalfjes kan een zaak van leven of dood zijn.

Desgewenst kun je het RPG-karakter ook slechts ten dele omarmen en je meer op actie richten. Toch is alles uit te breiden en te verbeteren.  Ook de Dead Eye-optie - in slow-motion meerdere vijanden aanvinken en ineens neerschieten - kent verschillende levels. Hoe hoger je Dead Eye hoe verder je dit door kunt voeren, tot het aanvinken van organen aan toe. Dit geldt niet alleen in schietgevechten met menselijke tegenstanders ook tijdens het jagen levert Dead Eye tonnen voordeel op. 

6. Bendeleven

Onderdeel van een bende zijn klinkt leuk op papier, maar Rockstar heeft dit opgejaagde leven nagenoeg perfect weten te portretteren. Ben je goed met de andere bendeleden (onder meer door vergaarde buit in de 'bendepot' te deponeren) dan kun je deze meenemen op missies als sidekicks. Vervolgens kun je ze opdrachten geven tijdens heikele momenten, zodat je niet altijd in je eentje hete kastanjes uit het vuur hoeft te halen.

In je basiskamp - waar ook je eigen tentje staat - ontwikkel je vervolgens je relatie met de bende. Daar worden verhalen uitgewisseld, vriendschappen gesloten maar ook pacts gebroken en uiteindelijk verraad gepleegd. 

7. Mijn koninkrijk voor een paard

Al maanden hamert Rockstar op het feit dat de band tussen Arthur en zijn paard zeer bijzonder is, en na anderhalve week met mijn ros te hebben doorgebracht, kan ik niets anders dan dit beamen. Ik moest al janken toen mijn hond in Fable 2 werd neergeschoten en die band kent met terugwerkende kracht – in vergelijking met de relatie die je hier opbouwt met je trouwe metgezel  – de diepgang van een midgetgolfputje. Als jij in RDR2 goed voor je paard zorgt, is je paard goed voor jou en wordt hij steeds beter, sterker en sneller.

Wanneer je paard zijn been breekt, zal je in paniek raken en er alles aan doen om hem te helen. En als het beest zo erg gewond is, dat je hem af moet maken… dan zal je echt een traan laten. In GTA V krijg je de meest vette wagens onder je virtuele kont, maar ze zijn inwisselbaar. Het zijn wegwerpartikelen die als ze stuk zijn, zo weer vervangen zijn door een andere bak te jatten.

Het briesende beest wat jou door dit avontuur leidt, is zoveel meer. Het reflecteert je gameplay en ik was tijdens heftige shoot-outs meer met de veiligheid van zijn hachje dan dat van mezelf bezig.

8. Eindeloos online

Volgende maand start de bèta van Red Dead Online;  de gratis online multiplayer van Red Dead Redemption II. Dit is, in vergelijking met Grand Theft Auto V, eigenlijk een volledige game op zichzelf. GTA Online wordt vijf jaar release van GTA V nog altijd intensief gespeeld en Rockstar voorziet deze modus nog maandelijks van nieuwe content, spelmodi en events.

Voor Red Dead Online gaat hetzelfde gebeuren. Dat biedt iedereen die graag met vrienden het Wilde Westen onveilig wil maken in potentie oneindig vermaak. Zelfs na de 60+ uur ben je dus nog lang niet klaar met deze game. De singleplayer is ‘slechts’ het begin.  

Conclusie

De verwachtingen rond Red Dead Redemption II waren torenhoog, maar Rockstar lost die knap in door geen Grand Theft Auto met een Western-jasje maar een geheel eigen instant klassieker af te leveren. Nadat The Legend of Zelda: Breath of the Wild begin 2017 het open-wereld genre opschudde, gaat RDR2 daar nu weer dik overheen.

Het is ongelofelijk hoeveel detail, passie en durf Rockstar in deze game heeft gestopt. Hier gaan we nog jaren plezier van hebben.