Duurtest Toyota Corolla: is hybride zuiniger?
Onze autotester Rutger rijdt al drie weken in de Toyota Corolla-hybride. Wordt die auto prettiger om te rijden en zuiniger door de combinatie van een accu en een elektromotor?
Rutger Middendorp test elke maand een andere auto in de Bright Duurtest. Volg hier alle updates. Dit keer: de Toyota Corolla.
De Toyota Corolla die we rijden wordt geadverteerd als ''zelfopladende auto'. Door te remmen en af en toe wat motorvermogen te gebruiken, wordt de accu opgeladen en rijd je soms alleen op benzine, soms alleen elektrisch en soms van beide een beetje. Op de klokken is te zien wat er gebeurt en er wordt nogal wat doorgerekend daar achter dat dashboard. Een beetje wind tegen en de elektromotor doet mee. Even van het pedaal af en de accu wordt opgeladen. Constant wordt er geruild tussen de verschillende modi.
Behalve dat je op het schermpje de pijltjes ziet verspringen, merk je daar niet zo veel van. Het is niet echt hoorbaar en ook niet voelbaar in de aandrijflijn. De techniek wordt goed voor je verstopt.
De enige kink in de kabel is af en toe de CVT. De continu variabele transmissie die we als Nederlanders uit oude Dafjes kennen, is ook in de Toyota aanwezig. Zij het in een veel geavanceerdere versie. Je hoort de auto dan ook niet schakelen, maar wel van toeren veranderen en weer terug zakken. Dat geluid loopt niet gelijk met wat je verwacht van een benzinemotor. Er zitten geen schakelmomenten in. Kwestie van wennen. En toen ik met deze rode Toyota stationwagon naast een BMW-coupé stond en het stoplichtsprintje won omdat hij moest schakelen, terwijl de Toyota doortrok, ook nog eens bijzonder amusant.
Het enige waar ik niet aan kan wennen is dat de motor soms bij het stilstaan voor een kruising of rotonde opeens meer toeren gaat maken omdat hij de accu wil bijladen. Dan bekruipt me toch het gevoel dat de auto er vandoor wil gaan.
Perpetuum Mobile
Toyota promoot deze auto dus als de zelfopladende hybride. Met daarbij vol trots dat Toyota de meeste elektrische kilometers heeft gemaakt van alle automakers. Dat beeld dient een beetje genuanceerd te worden. Vorig jaar schreef ik daar al over, maar nu even specifiek voor deze auto.
De zelfopladende hybride wordt tegenover de plugin hybride gezet. Plugin hybrides hebben een grotere accu, een groter elektrisch bereik en kunnen opgeladen worden aan een laadpaal of stopcontact. Dat is inderdaad meer gedoe dan deze niet plugin hybride, maar je kunt er ook veel zuiniger mee rijden. Een bekende die een V60 T8 kocht gaf aan zelden meer te tanken omdat het elektrische bereik voor de meeste dagen voldoende is. Als elke dag begint met 35 kilometer elektrisch bereik, dan kan de zelf opladende hybride daar als het om uitstoot gaat niet tegenop. Een reguliere hybride begint namelijk in de min. Er zit een benzinemotor in, daarnaast zit er een accu en een elektromotor in. Dat extra gewicht heb je dus tegen als het om uitstoot gaat. Dat moet vervolgens terug verdiend worden door remenergie op te slaan.
Rijd je veel binnen de stad en op achteraf weggetjes met lagere snelheden en regelmatig afremmen voor bochten dan kan dat een voordeel opleveren. De eerste weken van gebruik reed ik 1 op 18,1 vooral op 80 en 60 wegen. Op de snelweg rem je natuurlijk weinig en heb je dus niets aan je accu en elektromotor. Het verbruik ging bij een ritje Groningen - Amsterdam dan ook naar 1 op 16,5. De Corolla die wij rijden is dan ook niet veel zuiniger dan de 2 liter Mazda 3 die we vorige maand reden. En een plug-in hybride zal de eerste 30 tot 50 kilometer altijd zuiniger zijn en indien op groene stroom opgeladen een stuk milieuvriendelijker. Om van een volledig elektrische auto niet te spreken.
De Corolla is voor een ruime familiewagen absoluut zuinig en ook nog eens sportief te rijden. Maar een perpetuum mobile is het niet.
Volgende week lees je de conclusies over deze Toyota-hybride.
Rutger Middendorp test elke maand een andere auto in de Bright Duurtest. Volg hier alle updates.