Eerste indruk: terugstuurdoos RePack, hoe groen is het?

RePack is de statiegeldfles van de online pakketjes. Deze maand opent een inzamelstation in Amerika. Ingeborg probeerde zo'n herbruikbare verpakking.

Wie wel eens online iets bestelt, kent de berg kartonnen dozen die daarmee gepaard gaat. Zelfs een klein item komt soms in een grote doos, die je dan in stukjes dient te scheuren om het door het gat van de papierbak te frotten. Dat is gedoe, kost papier en kan bovendien veel leuker met RePack.

Reusable and returnable

RePack is de pet-fles van de pakjes. De verpakking is onderdeel van een recyclesysteem en is dus niet alleen gemaakt van gerecycled materiaal, maar wordt ook hergebruikt. Minimaal 20 keer, maar soms gaat een RePack wel 50 keer heen en weer. 

Laatst ontving ik het Last Statement T-shirt met een Instagram-animatie in zo’n RePack. Het Finse Plan B from Outer Space startte al in 2011 met RePack. Er zijn ook best wel wat winkels die meedoen aan de hergebruikdozen, zoals Bever, Nomad en MUDjeans. Ze geven je er zelfs korting voor. En dan krijg je ook nog een voucher van RePack zelf.

Minder gedoe dan een kartonnen doos

Simpel is het zeker, minder gedoe dan die kartonnen doos. Je scheurt het etiket open en haalt je product eruit, je flapt het aan de binnenkant vastgestikte etiket naar buiten en gooit de opgevouwen zak als een envelop in de brievenbus. Klaar.

Mooier is het ook. Zo’n RePack is toch veel meer een cadeautje dan een grauwe doos. Een RePack is bijna design. Een knalgele envelop die in elkaar is genaaid alsof het een kledingstuk is. Een dik zwart klittenband om lekker open te scheuren. Materiaal dat een beetje doet denken aan een IKEA-tas of een vrachtwagenzeil. Deze kartonnen doos is eigenlijk een Freitag-tas die je zomaar even opgestuurd krijgt. Voelt gewoon goed, zo’n pakketje wil je wel ontvangen.

Is het beter?

Maar hoe groen is dit nou? Hergebruik van het product is een stuk beter dan het materiaal recyclen en er iets anders van maken, zoals je hoopt dat met karton gebeurt. Een RePack kan minstens 20 keer gebruikt worden voor het materiaal gerecycled wordt. De return rate van de pakketjes die dus daadwerkelijk teruggestuurd worden ligt op een bewonderenswaardige 95 procent. Maar…. die envelop stuur je terug naar Estland, en van Estland moet die weer naar de winkel voordat er weer een nieuw product in wordt verzonden. 'By Airmail' staat er op de verpakking, en vliegen heeft een flinke carbondioxide uitstoot. Dat heeft RePack uitgezocht. 

Het is misschien moeilijk te geloven, maar uit de vergelijking blijkt dat RePack zelfs een 80 procent kleinere 'carbon footprint' heeft dan een kartonnen doos of een plastic zak. Daarbij is zowel de productie als het transport meegerekend, en daar zit de crux. Het maken van een kartonnen doos kost 100 tot 300 gram CO2 en een plastic tas 200 tot 500g CO2. De RePack is gemaakt van gerecycled polypropyleen en heeft dus een kleinere uitstoot bij productie, wat opweegt tegen de uitstoot van 37 gram CO2 bij transport. 

Ik wil het wel geloven. Ik geloof namelijk ook dat wij mensen niet bereid zijn minder te consumeren, minder vliegen, minder vervuilen. Technologie moet de wereld gaan redden. En dan zijn alle innovaties die iets voor het milieu zeggen te doen de moeite waard om te steunen. Misschien blijkt RePack niet de grote oplossing, misschien gebruiken we over 5 jaar allemaal RePack alsof het heel normaal is, waardoor het luchttransport niet nodig is. De weg naar de oplossing zal vast niet rechtdoor gaan, maar als we stilstaan en niets doen komen we er zeker niet.

Het wordt alleen maar beter. Door lokale inzamelstations te maken gaat de carbon footprint een stuk omlaag. RePack mikt op Duitsland, Engeland, Frankrijk en gelukkig ook Nederland. Maar voor het opzetten van zo’n logistiek centrum is eerst een flinke stroom aan volume nodig. Dus Zalando of CoolBlue zou een stuk helpen. Maar stap twee is gezet: deze maand opent naast het returnstation in Estland een hub in Amerika.