Getest: Mesh-netwerk van AVM Fritz
Met een mesh-netwerk heb je overal in huis en tot achter in je tuin goed draadloos internet. Rutger testte een doos vol nieuwe AVM Fritz-producten voor het maken van zo'n mesh-netwerk.
Een mesh-netwerk is in een modern huishouden met veel apparaten eigenlijk een must. Vroeger installeerde je een repeater in je huis, maar die nam bandbreedte af om het signaal door te sturen. Een mesh-netwerk doet dat slimmer, die heeft een eigen kanaaltje om onderling te communiceren, zodat het de internetsnelheid niet verslechtert. Zelf gebruik ik al een paar jaar de mesh-producten van Netgear Orbi met veel plezier, maar ook Google Wifi wordt alom geroemd.
AVM is een Duits bedrijf dat al jaren de Fritz!Box op de markt brengt, een router die je onder andere bij XS4ALL kreeg. De producten van AVM kenmerken zich doordat ze robuust zijn en dat ze door de jaren heen updates krijgen waarvan ze slimmer worden.
Een moderne router als de 7590 die wij testen heeft de mogelijkheid om als centrale voor je DECT-telefoons te dienen, om antwoordapparaat te zijn en je voicemails naar je mailbox te sturen, om met een externe harde schijf als netwerkopslag te dienen en dus ook als centrale voor je mesh-netwerk te werken. Wij kregen een doos met de Fritz!Box 7590-router en drie repeaters: de 2400, de 1200 en de 600.
De 2400 (80 euro) heeft als voordeel dat je meteen aan de buitenkant kan zien hoe goed de verbinding is. De maximale snelheid in Mbit is ook hoger, maar dit zijn snelheden die je niet eenvoudig zult halen, dus staar je daar niet blind op. De 1200 (60 euro) heeft alle functies die je wilt (zoals een gigabit LAN-poort onderin) en kan zowel Wifi op de 2,4 Ghz band als op de 5 Ghz band aan.
Met de 600 (45 euro) begin je al wel serieus in te leveren op specificaties: hij ondersteunt alleen apparaten die Wifi N aan kunnen. Je oude printer dus wellicht niet. En voor die 15 euro minder moet je ook een ethernet-poort missen. Je oude printer via een kabeltje aansluiten is er dus ook niet meer bij.
Installatie
Installeren van de hele set was kinderlijk eenvoudig. Op de vraag na of ik Annex A of Annex B wilde. Na wat zoeken las ik dat bij een Telfort-aansluiting het vaakst over Annex A werd gesproken en klikte dat aan op hoop van zegen. Bleek te werken. Binnen 5 minuten kon de Experiabox naar de donkere hoek op zolder waar waardeloos geworden apparaten die het nog doen voor eeuwig moeten verblijven. Een frisse nieuwe Fritz!Box stond klaar om aan alle repeaters geknoopt te worden.
Een klik op de knop op de repeater en daarna op de router zorgt ervoor dat ze elkaar de hand schudden en plechtig beloven voor altijd het internet eerlijk met elkaar te delen. In de webpagina van de router kun je exact zien hoe je netwerk in elkaar steekt.
De 600 repeater probeerden we zo'n 20 meter van de 2400 repeater in een schuur aan het netwerk te knopen. Gek genoeg ging dat niet als we de 600 direct aan de router wilden koppelen, maar wel als we hem aan de verste repeater schakelden. Met mijn beperkte kennis, zou dat in een mesh-netwerk niet moeten kunnen. Dan zijn immers alle apparaten met alle andere apparaten verbonden. In de interface bleek de 600 echter niet verbonden te zijn met het mesh-netwerk, maar alleen met de repeater.
Na wat resetten, op knoppen drukken, nog meer resetten lukte het om de 600 in het mesh-netwerk te integreren. En na een uurtje rommelen met verlengsnoertjes en het observeren van knipperende lampjes was het huis omgetoverd tot de wifi hemel. Overal snel internet. Nou ja, behalve in de schuur. De overbrugging tussen huis en schuur leverde een oranje lampje op. De netwerkverbinding is er wel, maar haalt slechts 65 mbps. Genoeg om Spotify te luisteren, maar liever zien we een groen lampje. Daarover straks meer.
Simpele interface
In de webinterface (fritz.box of 169.254.1.1) van de router kun je heel eenvoudig overzicht krijgen over je netwerk en nieuwe apparaten toevoegen. Steek er een USB-stick of externe harde schijf in en je hebt opeens een mediaserver in huis. De interface is door de jaren heen steeds overzichtelijker geworden. Ook het mesh-netwerk is simpel te benaderen én via de interface zijn alle apparaten overzichtelijk te zien.
Zo zag ik hier dat de 600 Repeater wel aangesloten was, maar niet in het mesh-netwerk opgenomen. Bij die melding stond ook een link naar de oplossing en zonder de handleiding door te hoeven kon ik het probleem oplossen. Voor een apparaat met zoveel functionaliteit, is het allemaal bijzonder eenvoudig te bedienen.
De schuur
Om ook in de schuur fatsoenlijk internet te krijgen, gebruiken we de app die ons aangeraden wordt in de handleiding: Fritz!App Wlan. Daarin zie je exact welke apparaten aangesloten zijn en hoe goed hun verbinding is. Met de repeaters aan een verlengsnoer door het huis lopen geeft dus een exacte meting van de ideale locatie.
De overbrugging naar de schuur is binnen het uurtje uitproberen nog niet ideaal. Hij werkt, maar met een oranje lampje en dus een minder betrouwbare verbinding. Mogelijk trekken we alsnog een snoer over zolder om de eerste repeater in ieder geval een 100 procent goed signaal te geven en te kijken of we dan in de schuur ook beter resultaat halen.
Conclusie
Wie een Fritz! Box-router heeft, mag zich in de handjes wrijven dat met deze nieuwe repeaters zo eenvoudig een mesh-netwerk aan te leggen is. De 1200 is wat ons betreft de interessantste in prijs-/kwaliteitsverhouding. De 2400 heeft de beste specificaties en geeft je ook nog vanaf de buitenkant meteen zicht op zijn prestaties, maar neemt aanzienlijk meer ruimte in.
De lagere prijs van de 600 is het niet waard om twee Wifi-banden op te geven en mogelijk zelfs oudere apparaten buiten te sluiten.