Video van de Dag: Adidas 'Break Free'

Een Duitse student scoorde een viral met een zelfgemaakte ontroerende Adidas-commercial. RTL Z sprak de maker.

Eugen Merher vertelt in zijn korte film het verhaal van een gepensioneerde marathonrenner die zijn dagen ongelukkig in een bejaardenhuis slijt. Als hij besluit zijn oude Adidas-hardloopschoenen weer aan te trekken, wordt hij tegengewerkt door het personeel. De inwonenden worden blijkbaar niet geacht het pand te verlaten. Met de hulp van medebewoners lukt dat uiteindelijk toch. Hij rent naar buiten, richting de vrijheid...

Merher stuurde de commercial naar Adidas maar de Duitse sportgigant hulde zich in stilzwijgen. En dus zette de student de video op YouTube, waar het filmpje inmiddels trending is, en door meer dan 2 miljoen mensen is bekeken. Merher heeft in ieder geval de aandacht op zich weten te vestigen. 

Merher is overweldigd door alle positieve reacties, vertelt hij aan RTL Z. De reclame was in maart al af, maar is pas echt viral gegaan sinds hij – op advies van een expert – de muziek heeft aangepast. Nu wordt hij overspoeld door media en bedrijven die hem stages en banen aanbieden.

Opdracht op filmacademie

Het begon eigenlijk allemaal met een heel normale studieopdracht bij de filmacademie: bedenk en maak een commercial, van welk merk dan ook. Alles mag, zolang je maar binnen het budget (3500 euro) blijft.

Eugen Merher dacht aan een familielid dat onlangs overleden was. Bij familiefeestjes, die doorgaans een beetje saai waren, ging hij voor een leuk gesprek altijd naar één persoon. Geen neef van dezelfde leeftijd, maar een hoogbejaarde man van 80 jaar oud. Ze praatten over voetbal en andere nieuwtjes, alsof het leeftijdsgenoten waren. "Een oude man, maar met een jong hart," vertelt Merher. "En een grote inspiratiebron voor deze reclame."

Geen budget

De Duitse Merher bedacht een script en scande websites met acteurs. Maar de student had zoveel ouderen nodig dat hij ook maar langs een bejaardentehuis ging om te vragen of er een man of veertig wilden figureren; het antwoord was volmondig ja. Ook zijn oma en opa wilden wel meedoen. De echte kenner ziet ze zelfs in verschillende scènes in verschillende scenes voorbij komen, verklapt hij. "Je moet wat als je eigenlijk geen budget hebt." 

De opnames waren een feestje, maar ook een tikkeltje chaotisch, vertelt hij. "Sommige figuranten uit het bejaardentehuis waren superenthousiast, maar ook al langzaam aan het dementeren. Die kwamen dan een dag te vroeg naar de filmlocatie." Toen ze de laatste scene wilden opnemen waren veel ouderen ook zo fanatiek aan het gillen (en slechthorend), dat ze niet doorhadden wanneer ze moesten stoppen. "Dan was ik als een gek aan het zwaaien totdat iedereen doorhad dat ze wel konden stoppen," zegt hij lachend.

Vastgelopen in bureaucratie

Wilde hij de groep ouderen anders indelen voor een nieuwe scene, dan kon dat ook niet zomaar. "Dan val ik om hoor," kreeg ik dan te horen. Toen de reclame af was is er een zaaltje afgehuurd en heeft hij, samen met het team en 100 bejaarden, het eindresultaat bekeken. "Ze vonden het echt hartstikke leuk."

Merher had voor, tijdens en na de opnames contact gezocht met Adidas: of ze wilden sponsoren of wellicht zelfs de commercial wilden gebruiken. Elke keer kreeg hij een afwijzend antwoord. Het bedrijf kreeg immers veel vergelijkbare mails, bovendien was de reclame 'niet in lijn' met de branding en deden specifiek uitgekozen bureaus hun marketing al. "Ze leken een beetje vastgelopen in de bureaucratie," zegt Merher.

Afgelopen maand kreeg hij ineens heel andere mails: of hij niet langs kon komen voor een kennismaking of een startersbaan. Maar Adidas heeft nu veel concurrenten. Andere bedrijven hebben de Duitse student, die in het derde jaar van zijn studie zit, ook ontdekt. "Misschien ga ik nu wel ergens aan de slag, in plaats van mijn studie afmaken. In dit vak is ervaring belangrijker dan een papiertje."