Commentaar: E-lections
Nooit eerder speelde een verkiezings- campagne zich zo op internet af als dit jaar. Obama won het van McCain, deels door zijn inzet van online middelen en mensen.
Het is dat we hier zelf niet mochten stemmen, maar verder konden we net zo meeleven met de presidentsverkiezingen in de VS als Amerikanen zelf. De nacht van 4 op 5 november kon je via alle media de uitslagen volgen. Radio, internet, tv. Voor mij werd het zappend tussen Ned 1, BBC en CNN uiteindelijk bijna de hele avond CNN. De zender heeft het voor elkaar gekregen een urenlange uitzending te maken die mede door de inzet van nieuwe technologie bleef boeien. De veel besproken 'hologrammen' zijn daar een voorbeeld van. Nu is dit meer een teken dat CNN kosten nog moeite heeft bespaard om deze avond iets bijzonders neer te zetten, want inhoudelijk leverde het niets extra's op.
De Magic Wall, daar bleef ik pas echt geboeid naar kijken. Het enorme multitouchscreen werd keer op keer gebruikt om tientallen statistieken te laten zien, en belangrijker, uit te leggen. Blijven we bij de uitslagen van de Tweede Kamerverkiezingen tot nu toe hangen bij staafdiagrammen die langzaam vollopen, en een presentator die niet meer kan doen dan de uiteindelijke cijfers oplezen, door de Magic Wall krijgen de cijfers meer betekenis. John King wist door in te zoomen op de kaart - soms tot op straatniveau - aan te tonen waarom sommige staten toch naar Obama zouden gaan, ook al stond McCain voor in de laatste tellingen. De mogelijkheden van de Magic Wall gaven de cijfers een visuele betekenis, en dat is een grote winst.
John King legt uit waarom zijn Magic Wall belangrijk is
Toch waren dit niet de verkiezingen van tv, maar van internet. Nooit eerder speelde een campagne zich zo op internet af als dit jaar. Uit cijfers van Pew Internet blijkt dat 46 procent van de Amerikanen internet en e-mail gebruikte om nieuws over de verkiezingen te krijgen. Daarnaast bleken een aantal online activiteiten belangrijk: video's, sociale netwerken en donaties. 35 procent van de Amerikanen keek politieke video's, 10 procent gebruikte Facebook of MySpace voor informatie en 6 procent van de Amerikanen maakten online een donatie voor een campagne. Dat was in 2004 maar 2 procent.
Tweederde van de stemgerechtigden tot 30 jaar koos voor Obama, laat dit nu net de leeftijdsgroep zijn die in verhouding ook meer gebruikmaakt van sociale netwerksites. Stemmers op Obama lopen wat betreft gebruik van online video, sociale netwerksites en andere online activiteiten voor op die van Hillary Clinton en John McCain. Een deel van de winst komt ongetwijfeld daar vandaan, want Obama weet jongeren aan zich te binden en te engageren. Obama was werkelijk overal te vinden, van Twitter (@BarackObama meer dan 125.000 volgers, @JohnMcCain heeft er krap 5000) en LinkedIn tot Facebook en MySpace.
Goed, McCain was er ook, maar minder populair. Obama heeft bijna 2,5 miljoen vrienden op Myspace en 600 duizend op Facebook, vier keer zoveel als McCain. Maar het engagement blijkt ook uit de 12 procent van de jongeren hun eigen politieke commentaar op een website of blog postte en de honderden virals op YouTube die mensen zelf maakten, meestal om hun steun aan Obama uit te spreken.
De Nederlandse Kirsten Verdel werkte de afgelopen maanden mee in het camapgneteam van Obama en legt op haar weblog uit hoe Triple O (Obama's Online Operation) eruit zag, een indrukwekkend arsenaal aan online activiteiten en opties.
Ik raad de Bossen en Balkenendes aan goed naar Obama's campagne te kijken voor de verkiezingen in 2010. Internet is natuurlijk niet alles, 8 miljoen mensen op de been krijgen die langs de deuren gaan om mensen aan te sporen te gaan stemmen, op Obama, dat is pas een machtig apparaat. En mede behaald door internet.
Nu Obama is gekozen tot nieuwe president, is zijn inzet van internet niet onmiddellijk voorbij. Op de nieuwe site Change.gov vraagt hij burgers om hun verhalen en ideeën zodat ze zich onderdeel blijven voelen van de positieve (komende) veranderingen in hun land.
De tijd zal leren of hij burgers betrokken kan houden bij politiek. Een wens die ongetwijfeld ook in Nederland speelt.