Eerste indruk: Google Pixel C

Met de Pixel C heeft Google zijn eerste 'convertible' uitgebracht: een tablet met los te koppelen toetsenbord. Hoe bevalt dat?

De 'convertible tablet' is in opkomst: een laptop met los te koppelen touchscreen of tablet met opzetbaar toetsenbord, het is maar net hoe je het bekijkt. Microsoft heeft bijvoorbeeld zijn Surface-lijn, en Apple doet met zijn recente iPad Pro ook mee. Google sluit in dat rijtje aan, met zijn eerste volledig zelf ontwikkelde tablet: de Pixel C.

Google maakte eerder al laptops onder het Pixel-merk, dure Chromebooks voor een zeer beperkt publiek. De Pixel C richt zich veel meer op de algemene gebruiker, met een instapprijs van 499 euro. Daarvoor krijg je het 10,2 inch tablet met hoge schermresolutie van 2560 x 1800 pixels, snelle Nvidia Tegra XI-chip en 32 GB opslagruimte. Standaard zit het toetsenbord à 169 euro er overigens nog niet bij.

Fraai maar inwisselbaar

Het eerste dat opvalt, of misschien wel niet opvalt, wanneer je de Pixel C gebruikt, is het ontwerp. Een grijze aluminium behuizing, speakers op de korte kanten, vergrendel- en volumeknoppen en aansluitingen voor de koptelefoon en de usb-c-oplader. Het zou een tablet van elke andere fabrikant kunnen zijn, op de fraaie lichtbalk achterop de Pixel C na. Die gloeit in Google-huiskleuren blauw-rood-geel-groen als het scherm aan staat. En klop je twee keer op de achterkant, laat het balkje zien hoeveel batterij je nog hebt, in vier kwarten.

Het meest aantrekkelijke deel van de Pixel C is toch het toetsenbord. Google heeft namelijk voor een radicaal andere insteek gekozen dan bijvoorbeeld Apple en Microsoft. Surface-tablets staan rechtop dankzij een scharnier aan de achterkant, de iPad Pro door het toetsenbord eerst driehoekig achter het tablet te vouwen.

Slim maar ingewikkeld

Het toetsenbord van de Pixel C gebruikt een magnetisch scharnier, waardoor je het apparaat echt kan omtoveren tot klein laptopje. Als het eenmaal werkt oogt het allemaal best slim bedacht, maar het is wel zo ingewikkeld dat er een handleiding van twee kantjes bij het toetsenbord zit. Het werkt namelijk zo: je moet de onderkant van de Pixel C tegen een magnetische strip boven het toetsenbord houden. Die klikt dan magnetisch vast, waarna je het scherm kan scharnieren, precies zoals je dat bij een laptop gewend bent.

Het vast- en loskoppelen is zonder meer even wennen, maar is het gemak van het toetsenbord wel waard. In tegenstelling tot bij zowel de Surface als iPad Pro kan je de kijkhoek met één hand verstellen, bovendien werkt de Pixel C stukken fijner op schoot dan die andere twee tablets.

Geen volledig toetsenbord

Toch is dankzij het formaat wel wat op het toetsenbord aan te merken. Hoewel de toetsaanslag prima aanvoelt en de meeste toetsen op zichzelf groot genoeg zijn, heb je geen compleet toetsenbord tot je beschikking. Alle cijfers en het hele alfabet zitten erop, maar de rest van de toetsen zijn behoorlijk klein, zoals de shift-knoppen en de enter.

En voor veel symbolen die onbewust in je spiergeheugen zitten, moet je nu terecht bij een knop naast de spatiebalk. Die brengt het software-toetsenbord op het tablet in beeld; dat werkt maar is verre van ideaal. De knoppen tikken op zich lekker genoeg, maar omdat Android niet is toegespitst op bediening met een toetsenbord moet je toch net wat te vaak met je hand naar het touchscreen.

Even fraai als omslachtig is de manier waarop je het toetsenbord opbergt wanneer je het niet gebruikt. Je kan het met de toetsen naar boven zowel aan de onderkant als tegen het scherm van de Pixel C plakken, maar wel op één manier. Dat moet je ook maar weer net weten, anders blijft de boel gewoon niet goed aan elkaar zitten.

Doe je het wel goed, heb je een pakketje dat er precies zo uitziet als een dichtgeklapte laptop, en dankzij de stevige magneten ook zo aanvoelt. (Sterker nog: de magneten zijn zo sterk dat je de Pixel C op je koelkast kan hangen.) Wel tof is de manier waarop het toetsenbord wordt opgeladen: middels inductie wanneer je het tegen de Pixel C klapt.

Minimaal multitasken

Rest de vraag of die tablet-toetsenbord-combinatie ondanks zijn voor- en nadelen lekker werkt. Daar zit helaas de grootste teleurstelling: dat is niet zo. Dat heeft alles te maken met de huidige staat van Android. Het systeem is momenteel nauwelijks ontworpen voor een apparaat als de Pixel C. Je kant met alt-tab snel tussen apps schakelen, maar daar is het meeste wel mee gezegd.

De broodnodige mogelijkheid om twee apps naast elkaar te draaien ontbreekt helaas. Die functie bieden zowel Surface-tablets en recente iPads wel, en zit bovendien ook in Android-tablets zoals die van Samsung. Daarnaast zijn Android-apps in bijna alle gevallen niet geschikt gemaakt voor tablets. Waar iOS-apps vaak een speciale iPad-versie hebben die gebruik maken van de extra schermruimte, is dat bij Android-apps een zeldzaamheid.

Daardoor zit je in de praktijk regelmatig tegen een hoop witruimte aan te kijken. Menu's moet je vaak nog handmatig tevoorschijn halen terwijl het scherm genoeg ruimte biedt om ze volledig te laten zien, vensters van sommige apps gaan er vanuit dat je op een telefoon zit en verschijnen een kwartslag gedraaid op je scherm. Dat probleem beperkt zich niet tot de Pixel C, maar is iets waar alle Android-tablets mee te kampen hebben. Toch valt het net wat meer op wanneer je het tablet niet in je hand hebt, maar het vastgeklikt op een toetsenbord voor je staat.

Conclusie

De Pixel C heeft een aantal leuke ideeën, maar is grotendeels door de huidige staat van Android eigenlijk voor niemand de beste keus. Het toetsenbord werkt ondanks zijn kleine formaat prima, en het magnetische scharnier is een slimme innovatie. Maar in de praktijk loop je veel te veel tegen de beperkingen van Android aan. Vrijwel nergens rechtvaardigt Android de semi-laptop die de Pixel C is. Koppel een bluetooth-toetsenbord aan een forse Android-telefoon en je bent bijna net zo productief.

Daarnaast is de Pixel C met zijn 517 gram en dikte van 7 millimeter niet bepaald licht en dun. De iPad Air 2 is met 437 gram en 6,1 millimeter dikte lichter en dunner. Tel daar de 399 gram van het toetsenbord bij op en je hebt best een zwaar pakket voor een 10 inch apparaat. En hoewel het scherm een mooie hoge resolutie heeft, spiegelt het behoorlijk en zijn vingerafdrukken erg goed te zien. Bovendien zie je vervormingen langs de schermranden wanneer je de Pixel C met één hand vasthebt.

De bedoelingen van de Pixel C zijn goed, maar de uitwerking laat zeker door een gebrek aan de software-kant te wensen over. Google belooft dat het werkt aan een splitscreen-functie voor Android, een goed begin. Maar zelfs dan moeten tal van apps nog worden aangepast, waardoor de Pixel C op dit moment gewoon geen heel handig apparaat is.