BioShock The Collection: tijdloos trio met schoonheidsfoutjes
BioShock The Collection is een rijk pakket met drie bijzondere, klassieke games, maar technisch had deze remaster wel wat beter gekund.
Weer een remaster?
Klopt, maar dit is wel eentje waar lang naar werd uitgekeken. De BioShock-serie staat dan ook hoog aangeschreven, met name het eerste deel, en werd rond release terecht gezien als spirituele opvolger van de cult-klassiekers System Shock 1 & 2. BioShock 1 en 2 spelen zich beide af in de fraaie, maar onheilspellende onderwaterstad Rapture en BioShock Infinite speelt zich af in de drijvende stad Columbia. Het zijn met name de unieke settings van deze drie games waardoor ze met niets anders te vergelijken zijn.
Wat maakt deze games zo bijzonder?
Je waant je echt in een andere wereld, waarbij zowel Rapture als Columbia verwonderlijke, gruwelijke verhalen vertellen. Beide betreft het dystopische werelden. In Rapture is de ideale wereld van de scheppers al naar zijn grootje als je er aankomt, in Columbia ontdek je al heel snel de scheurtjes in de quasi-ideale wereld om vervolgens getuige en deelgenoot te worden van een totale ontsporing en chaos. Daarnaast prikkelen de drie games de grijze massa door politieke en filosofische kwesties over het voetlicht te brengen.
Wat doe je precies in deze drie games?
Je speelt de games vanuit de eerste persoon waardoor ze gevoelsmatig een beetje spelen als een first-person shooter. Maar daarmee doe je dit trio echt te kort. De game kent een flinke scheut RPG-elementen, waarbij je door middel van speciale drankjes en injecties over tijdelijke superkrachten komt te beschikken. Zo mag je onder andere vuur, een zwerm bijen of moordlustige raven uit je vingertoppen laten schieten, of vijanden tegen elkaar opzetten... al naar gelang de knotsgekke krachten die je hebt ontwikkeld.
Wat is er allemaal verbeterd in deze remaster?
De games zijn allemaal in 1080p-resolutie met 60 frames per seconde te spelen, belichting en texturen zien er een stuk mooier uit. Met name BioShock 1 kent door de chronologie het dikste laagje verf. Daarnaast zijn alle singleplayer add-ons, singleplayer DLC en packs van de partij, en die zorgen bij elkaar bijna voor een volledige game qua spelduur. Met name Minerva’s Den en Burial at Sea 1 & 2 zijn mini-klassiekers op zichzelf. Voor BioShock 1 krijg je toegang tot, als je alle Golden Reels vindt in die game, een gloednieuwe twee uur durende Director Commentary van bedenkers Ken Levine en Shawn Robertson. Helaas zijn er echter ook nog technische slordigheden te vinden in deze Remaster, met name in de pc-versie.
Wat zijn die slordigheden?
De console-versies hebben af en toe nog wel eens te maken van een framerate die zo nu en dan inkakt, maar de pc-versie heeft het zwaarder te pakken. De game is minimaal opgepoetst maar kent ook problemen met savegames, moeilijkheidgraden en crashes. Daarnaast zijn de pc-bugs van toen nu ook weer doodleuk terug te vinden in deze Collection. Veel gebruikers op Steam klaagden steen en been en inmiddels heeft 2K aangegeven met een patch te komen. Dit alles doet vermoeden dat de pc-versie een verplicht nummertje was en dat het leeuwendeel van de aandacht voor deze remaster naar de PlayStation 4- en Xbox One-versies is gegaan.
Eindoordeel
Hoe vaak behandelen games thema's als individualisme, wetenschap, religie, xenofobie en racisme en laten je als speler daar ongemakkelijk bij voelen? Neem daarbij de unieke, tijdloze, spookachtige en fantastische ontworpen werelden waarin deze thematiek tot leven komt, en je hebt drie bijzondere games. Daarom pleit ik ervoor dat iedereen die de originele games gemist heeft, deze collectie alsnog in huis haalt. Dan wel het liefst op PlayStation 4 of Xbox One, want de pc-versie komt er maar karig van af. Of je moet even wachten op een dikke patch.