Total War: Warhammer: Hammertime in veelomvattend strategy-epos
De Britse gamestudio Creative Assembly gooit alle remmen los met Total War: Warhammer. Dit is de strategygame die gemaakt moest worden.
Creative Assembly kennen de strategen en tactici onder de gamers natuurlijk van Rome: Total War, Medieval: Total War, Empire: Total War, en recenter Attila. Maar ook het niet onverdienstelijke survival-horror uitstapje Alien: Isolation. Met Total War: Warhammer krijgt de oer-fantasy franchise eindelijk de strategy-game die het verdient.
Huh? Er zijn toch al legio goede Warhammer-games?
Zeker, maar nog nooit toverden die games de gevechten tot leven op deze schaal. Bovendien zijn er voornamelijk goede Warhammer 40.000 spellen (zoals Dawn of War); de futuristische variant van het Warhammer universum. Voor de onwetenden, Warhammer vindt zijn oorsprong in de ouderwetse tabletop-spellen waarbij spelers met dobbelstenen complete veldslagen naspelen met miniatuurlegers die ze desgewenst ook nog zelf hebben geschilderd. Die gevechten kun je dus nu naspelen zonder dat je honderden poppetjes hoeft aan te schaffen.
Hoe is de gameplay?
Heel simpel, alles wat Total War leuk maakt, zit in in Total War: Warhammer alleen met vier speelbare rassen die enorm van elkaar verschillen. Er zijn de Vampire Counts, de Greenskins (Orks), Dwarfs en Empire. In Total War kende je meerdere speelbare volkeren maar die verschilden onderling niet zo enorm veel van elkaar. Natuurlijk had ieder volk zijn unieke perks en speciale units maar de machinerie van de Dwarfs enerzijds is bijvoorbeeld mijlenver verwijderd van het oorlogstuig van de monsters en de gedrochten van de Greenskins en dat maakt het spelen met de verschillende kampen een stuk karakteristieker.
De grootschalige veldslagen met meerdere duizenden units, het managen van je troepen, de research, de 3D map en het voorwerk... ook dat zit er allemaal in, alleen nu met units die 100x meer persoonlijkheid hebben (en angst inboezemen).
Dat voelt als een sneer naar de vorige Total War-games?
Geenzins. Rome: Total War is een van mijn favoriete strategygames aller tijden en bij Shogun 2 en Empire: Total War komen warme gevoelens opborrelen. De historische, grootschalige games hadden echter altijd veel overlap en ruiters te paard verschillen onder concurrerende volken niet perse altijd zoveel (alhoewel krijsende, met blauwe oorlogsverf uitgedoste barbaren zelfs de Romeinse legioen in Rome: Total War aan het sidderen kregen), en dat is in Total War: Warhammer wel andere koek. Beeldvullende magie, enorme reuzen die boven legers uittorenen en soldaten de hoofd af knagen alsof het soepstengels zijn, exotisch wapentuig van de Dwergen en de zombie-legers van de Vampire Counts die de White Walkers uit Game of Thrones doen verbleken (pun intended), welke kant je ook speelt het is puur genieten.
Is Total Wars diepgang opgeofferd ten faveure van het Lord of The Ring-eske spektakel?
Nee. Vormen de grootschalige gevechten het kloppend hart van de game, het turn-based voorwerk (om de beurt zetten doen) is net zo veelomvattend en diep dan in de andere Total War games. De 3D-kaart is prachtig gemaakt en leidt je langzaam in, in het trainen en uitbouwen van je troepenmacht. Een tip: begin met de Dwergen als speelbaar ras, als je je het jezelf niet meteen overdreven lastig wilt maken. De baardige mennekes naar succes leiden is al pittig genoeg.
Eindoordeel?
Total War: Warhammer is de snelst verkopende Total War-game tot op heden. Binnen twee dagen tijd gingen er 500.000 exemplaren over de gecombineerde fysieke en digitale toonbank, en dat is voor een pc-only titel gewoon heel veel. Dat succes is volledig terecht want al het goede van Total War en al het fantasievolle van Warhammer komen prachtig samen in deze epische strategy-game.