Van Gogh Museum verkoopt 3d-remakes van schilderijen

Met een combinatie van 3d-scans en hoge resolutie prints worden replica’s van Van Gogh gemaakt. In Azië zijn ze er gek op.

Ben je een dagje in Amsterdam dan kom je geheid een legertje toeristen tegen met een koker van het Van Gogh Museum in de hand. Ha, misschien heb je er zelf ook wel één. Maar tegenwoordig kan het veel beter dan die zonnebloemposter: het museum ontwikkelde samen met Fujifilm 3d-replica’s – inclusief lijst – die bijna niet van echt te onderscheiden zijn. Alleen het embleem op de achterkant herinnert eraan: oplage 260 stuks. Met goedkeuring van de curator van het museum, dat dan weer wel.

Originele Van Goghs werden met de computer gescand en met de complexe technologie (reliefography) worden een 3d-scan en een hoge resolutie print gecombineerd tot een replica die óók de achterkant en de lijst behelst. Het Van Gogh Museum ging een exclusief driejarig contract met Fujifilm aan, die de techniek ontwikkelde. De twee partijen werkten samen aan de kleurkwaliteit en fine-tuning. Dit gecompliceerde proces staat dan ook geen massaproductie toe: het duurt drie dagen om één replica te maken. Dat moet dan de fikse verkoopprijs van 22.000 pond verantwoorden.

Ja dat lees je goed, de replica’s zijn te koop. Aan The Guardian vertelt museumdirecteur Axel Rüger: "Het is fascinerend om een ambitieus en commercieel product als dit te initiëren. De financiële situatie is nu zo dat musea moeten nadenken over nieuwe producten, nieuwe verdienmodellen en ideeën voor nieuwe businessmogelijkheden om zich van een inkomen te verzekeren. […] Dit is een hele nieuwe generatie replica’s doordat ze de derde dimensie in gaan. Als leek zijn ze bijna niet van echt te onderscheiden. Als kenner zie je van dichtbij natuurlijk wel het verschil. Het werk van Van Gogh leent zich er uitermate goed voor aangezien de schilderijen een rijke oppervlaktestructuur hebben."

Vorige maand werd de serie bestaande uit vijf iconische werken van Van Gogh gelanceerd in Hong Kong. Niet in een galerie maar in een luxe winkelcentrum. Daarover zegt Rüger: "Er was daar enorme interesse in de replica’s. Mensen kochten ze ter plekke."

Het moge duidelijk zijn: het Van Gogh zoekt het ‘nieuwe geld’ op waar het zit (waarom wachten tot toeristen jou op komen zoeken?) en heeft een lucratieve melkkoe gevonden. Met de opbrengst van de verkoop wil het museum de renovatie van het gebouw en de restauratie van 200 werken bekostigen. Ook heeft het nog een sociale beweegreden: de replica’s maken kunst toegankelijker voor educatieve doeleinden en voor mensen met een visuele handicap die het werk nu kunnen aanraken.

Andere musea kijken vol interesse toe. Die kunnen vast niet wachten tot dat driejarige contract afloopt.