Een baken voor bedevaartoort Pampus
Fort Pampus wordt omgebouwd tot een plek voor stilte, sereenheid en beslotenheid. Er komen vijf privébunkers.
Niels Kramer maakte voor zijn afstudeerontwerp aan de HKU interieurarchitectuur een meubel voor het vertrek naar forteiland Pampus. Zonnesteun verenigt een 100 meter lange steiger, een lichtbaken, een bedevaartroute en het vertrekpunt van de boot naar Pampus. Het ronde platform aan het einde van de steiger is gemaakt van beton met uit bamboe gefreesde ribben waar je tegenaan kan leunen terwijl je wacht op de boot en kijkt naar de verte. De ribben staan symbool voor de stralen van de zon. Doordat de aarde draait, werpen de 32 ribben steeds een andere schaduw, waarmee de tijd vorm krijgt.
Lichtinval, schaduw, reflectie van water en daglicht zijn het thema van het project van Niels Kramer. De reflectie van licht brengt hij in verband met reflectie van de geest. Wachten op de boot, turen over het water, het geïsoleerde van op een eiland zijn.
De Zonnesteun maakt deel uit van een groter project waarin heel Pampus wordt herontworpen tot eiland voor contemplatie. Hoewel Pampus net in 2007 helemaal gerestaureerd is en een museum met restaurant herbergt, geeft het ontwerp van Kramer het eiland naast meer daglicht binnen in de bunker ook meer functionaliteit en gebruik. Een bibliotheek, meditatieruimtes en vijf privéverblijven worden toegevoegd.
De vijf bunkerwoningen bieden een tijdelijk verblijf in alle beslotenheid. 'De grasdaken hangen visueel los van de buitenwanden waardoor er rondom een lichtstrook ontstaat die ervoor zorgt dat er altijd voldoende en prettig strijklicht langs de binnenmuren komt,' alsdus Kramer. Een bibliotheek biedt stilteplekken in een metersdikke muur. 'Op de meeste plaatsen bestaat het dak van het fort uit bijna vijf meter dik beton. Wanneer je daar een opening in maakt, krijg je een enorm reflecterend vlak waar licht en schaduw hun spel spelen met dramatische daglichttoetreding als gevolg op plaatsen waar nooit eerder licht geschenen heeft.'
