Duurtest elektrische Mazda MX-30: gemengde gevoelens
Na vier weken met de Mazda MX-30 neemt Bright-autotester Rutger Middendorp afscheid van de eerste elektrische auto van de eigenzinnige Japanse autofabrikant.
Rutger Middendorp reviewt auto's voor Bright. Volg de updates en abonneer je op ons YouTube-kanaal.
Ik heb niet vaak met zulke gemengde gevoelens afscheid genomen van een auto in onze Bright Duurtest. De Mazda MX-30 is een unieke auto in allerlei opzichten. Laten we beginnen met de meest controversiële keuze die Mazda heeft gemaakt voor deze auto: een accu van 32 kWu. Terwijl concurrenten van 24 kWu (in 2011) naar 30, naar 40, naar 50 en soms zelfs 64 kWu gingen, bracht Mazda een spiksplinternieuwe auto uit met een accu die qua formaat in 2016 nog 'top of the bill' was, maar nu niet meer.
Het levert een bereik op van zo'n 180 kilometer en dat is niet erg spectaculair. Mazda zegt dat mensen gemiddeld toch nog geen 50 kilometer per dag rijden, dus dat het niet zoveel uitmaakt. En ik moet toegeven, dat is waar. Op de terugweg van Winsum naar Waddinxveen (de titel van mijn debuutroman) moet de Mazda even langs de Fastned, maar verder heb ik hem alleen thuis en op het werk aan de stekker gehad. Terwijl ik toch in vier weken tijd ruim 2000 kilometer gereden heb. Ik zou dus prima met deze accu kunnen leven, ondanks het aantal kilometers dat ik rijd. Alleen vakantieritten zijn geen optie.
De tweede controverse zijn de zogeheten 'suicide doors': de achterdeurtjes die alleen open kunnen als de voordeuren open staan en die je soms opsluiten tussen de muur en je auto. Ze maken de auto bijzonder, je krijgt er oohs en aahs voor en je kunt gemakkelijk je tas even op de achterbank gooien. Voor iemand zonder kinderen is het een prima optie. Ik zou liever de set-up van de CX-30 hebben waar de MX-30 op gebaseerd is. Wel zo praktisch. Ook fraai.
Na het gezeik achter de rug te hebben is er eigenlijk alleen maar goed nieuws. De Mazda ziet er leuk uit. Geen klassieke schoonheid, maar wel een aangename verschijning. Details als de achterlampen zijn lekker theatraal en ook het interieur is bijzonder. Wij kregen een wat donkere versie mee, maar ik vermoed dat vooral de lichtere kleuren hun eigenheid goed laten zien. Het kurk in de deuren en de middenconsole is eco chique en de bediening van het infotainmentsysteem is top. Dankzij de knoppen op de middenconsole besmeur je je scherm niet en kun je naar buiten blijven kijken.
De auto rijdt pittig en sportief zonder oncomfortabel te worden. De zit is relatief hoog, maar je hebt niet het gevoel op de bok te zitten.
De vraag is ook waarmee je hem moet vergelijken. De MG ZS EV is wat ruimer, heeft wat meer bereik, maar voelt echt veel goedkoper aan (en waarschuwt je steeds met geluidjes waar je gek van wordt). De Opel Corsa-E is een serieus stuk kleiner, minder chique aangekleed, maar heeft flink meer bereik. De Mini E is kleiner, ook bijzonder om te zien, rijdt sportiever en heeft een vergelijkbare range. Ik zou met twee kinderen en een hond vermoedelijk voor de Corsa E gaan, maar zonder die kinderen ging het tussen deze Mazda of de Mini.
De volgende auto in onze duurtest is een nieuwe elektrische Audi. Abonneer je alvast op ons YouTube-kanaal.