Call of Duty Modern Warfare 2: meer dan mooi Amsterdam?

De game-beelden van fotorealistisch Amsterdam verschenen overal na de release van Call of Duty Modern Warfare II. Maar is de populaire game net zo leuk om te spelen als mooi om te zien?

Er is een nieuwe Call of Duty-game, maar onhandig genoeg met een oude naam. In 2007 kwam er een eerste Call of Duty Modern Warfare uit, in 2009 Modern Warfare 2, in 2011 Modern Warfare 3 en in 2019 vermoedden de makers dat iedereen al die legendarische games vergeten waren en begonnen de telling doodleuk opnieuw met een tweede game die Call of Duty: Modern Warfare heet en in 2022 hebben we dus Call of Duty Modern Warfare II, maar dan deel 2. 

Er is een singleplayer campagne, een multiplayer met allerlei spelvarianten en er komt een standalone Battle Royale-toevoeging. Die gaat Call of Duty: Warzone 2.0 heten. 

In de singleplayer campagne komen we allerlei bekende personages tegen uit eerdere games, zoals Captain Price, Soap, Ghost en Farah. De meeste personages lijken in de voorgaande games zoveel backstabbing en onbetrouwbare vertellers tegen te zijn gekomen, dat ze aardig cynisch aan de wedstrijd beginnen. Maar je komt - hoe mooi ze ook zijn - niet voor de cutscenes, maar voor de actie.

Wie eerder een Call of Duty-game gespeeld heeft, zal niet verrast worden. Er zitten een flink aantal 'best off'-momenten in, met een verwijzing naar de legendarische snipermissie ‘All Ghillied Up’, ook de AC-130 gunship komt terug in een missie, waarbij je als operator boven het slagveld hangt en bewapende mensen moet omleggen voor ze gevaarlijk worden voor de soldaten. 

Mexicaans kartel in Amsterdam 


Tot mijn grote vreugde zijn er aanzienlijk minder missies waarin je opeens in een instortende toren zit, ongecontroleerd van een berg afglijdt of de impact van een raket overleeft.

Dat wil niet zeggen dat Modern Warfare II per se een realistisch spel geworden is. Bewapende beveiligers van een Mexicaans kartel lopen rond in een Amsterdamse jachthaven alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Nadat je iemand op klaarlichte dag ontvoerd hebt tussen de toeristen, neem je nog even uitgebreid de tijd om te bespreken hoe je hem de waarheid gaat ontfutselen voordat de vluchtauto weg rijdt.

Het meest wordt gevraagd van je 'suspension of disbelief' als er uit een vrachtwagen een oneindige hoeveelheid mijnen op de weg wordt gekieperd die je moet ontwijken alsof je Frogger speelt. 

Heerlijke gameplay

Maar op een aantal van dat soort momenten na, is de game heerlijk om te spelen. De settings veranderen constant, maar zijn stuk voor stuk prachtig om te zien. De gameplay is lekker en zowel voor beginners als gevorderden in te stellen in moeilijkheidsgraad en het verhaal houdt je betrokken bij het spel. 

En dan hebben we alleen de singleplayer nog maar besproken. De multiplayer is ten opzichte van het vorige deel weinig vernieuwend, maar alleen het grote aanbod aan nieuwe levels maakt het de aanschaf al waard. 

Heb je genoten van een eerder deel uit de serie Call of Duty? Dan is het wederom smullen met deze laatste iteratie. Wil je een keer een shooter proberen, dan is de enorme variatie aan mogelijkheden binnen de game ook een goede reden om het met deze aan te gaan.  

Rutger Middendorp test naast games ook auto's voor Bright.

Luister ook de Bright Podcast: