Duurtest Subaru Solterra: hoe is de rij-ervaring?

Onze autotester Rutger rijdt een maand in de eerste elektrische auto van Subaru: de Solterra. Deze week bespreekt hij de rij-ervaring.

Wanneer rijdt een auto goed, en wanneer rijdt-ie slecht? Autofabrikanten meten altijd de zogenaamde NVH: noise, vibration en harshness. Hoeveel herrie ervaar je, wat trilt er mee en wanneer krijg je zelf klappen te voelen in de bips? Daarnaast is er nog iets dat meer op gevoel bepaald moet worden: hoe stuurt het en hoe reageert de carrosserie daarop? Reageert de auto snel op stuurbewegingen? Rolt de carrosserie in de bochten? Dat soort zaken. NVH is grotendeels meetbaar en bovendien is minder geluid, vibratie en schokkerigheid altijd beter in een personenwagen. Auto’s die daar slecht op scoren zijn raceauto’s, want daar wordt alles ingezet om hard te gaan, ten koste van alles, inclusief comfort.

Voor en deur techneuten gebouwd

Hoe een auto rijdt is grotendeels smaak. Wil je een zacht deinend vliegend tapijt gevoel, of liever veel feedback van de weg ten kost van wat rijcomfort om lekker betrokken te zijn? Citroën en Volvo zijn van oudsher van het eerste type, Mazda en BMW van het tweede. Subaru is altijd een beetje eigenzinnig geweest, ook in de keuzes die ze maken als het gaat om rijbeleving.

Een Subaru wordt gebouwd voor en door techneuten. Het is een beetje een nerd-auto. Maar niet voor de autonerd die het liefst een racewagen zou rijden, maar voor de autonerd die normaal van A naar B wil, met af en toe een zandpaadje, een paardentrailer er achter of een kano op het dak.

Voelt echt aan als een Subaru

De hele rijbeleving is daar op afgestemd. De auto is comfortabel geveerd, maar heeft geen hekel aan bochtjes. Hij voelt zich prima op zijn plek op de snelweg, maar ploegt zich ook moeiteloos door een blubberig bospaadje. Je voelt als bestuurder steeds wat de auto doet, zonder dat je daarvoor hoeft te lijden. Net als in mijn voormalige Subaru Legacy uit 2000, wil je bij een drempel op het laatste moment een beetje gas bijgeven om met een korte bonk-bonk over de drempel te rijden, waarbij de auto rechtdoor lijkt te gaan en de wielophanging de klap volledig absorbeert.

Met opluchting durf ik dus te zeggen dat de Solterra écht aanvoelt als een Subaru, ook al is het een halve Toyota. 

Eerder in deze duurtest van de Subaru Solterra:

Hoe eigenzinnig is het Japanse merk nog?

Subaru Solterra: infotainment en rijhulpsystemen

Rutger Middendorp test elke maand een andere elektrische auto in de Duurtest.