City of Cinema

'Ik ben vanaf morgen weer net als elk jaar tien dagen weg naar het filmfestival. Alleen voor echte showstoppers ben ik te sms-en', mailde Joep die onze site technisch ondersteunt. Hij is niet de enige die in Rotterdam aan een marathon begint. Er zijn meer mensen die hun route van te voren hebben uitgestippeld en zich warm lopen voor tien dagen cinema in alle vormen en maten. De statistieken van het 36e Internationale Film Festival Rotterdam (IFFR) doen nu al pijn aan je zitvlees. Tien dagen. 27 zalen. 425 korte films en 250 lange, waarvan de langste (The White House) maar liefst twaalf uur duurt. 44 wereldpremières, 23 internationale premières en 30 Europese premières. Het festival ging gisteren van start en duurt tot 3 februari.

De openingsfilm gisteravond was La Antena. Niet zonder reden. Festivaldirecteur Sandra den Hamer omschreef de film als 'een cinefiel statement tegen de macht van massamedia die ons altijd maar meer-van-het-zelfde voorschotelen'. In de jaren negentig maakte het festival qua bezoekersaantallen een groeistuip door omdat het naar verhouding veel toegankelijke, veelal Amerikaanse, Europese en Japanse publieksfilms programmeerde. Het programma is de laatste jaren weer diverser en experimenteler maar de bezoekers zijn gebleven. Het IFFR is het grootste betaalde evenement in Nederland.

Het programma is lastig samen te vatten. Kort, lang, abstract, traditioneel, biopics, semi-docu's, 35 mm, VGA-video, arthouse, samouraifilms waarin niet wordt gevochten, Barbie's die het joodse verhaal vertellen, er komt werkelijk van alles voorbij. Het is zaak de lijst door te spitten en je eigen programma samen te stellen. Een paar titels die mij op papier wel 'bright' lijken zijn Awesome; I Fuckin' Shot That! van The Beastie Boys, Eletrodoméstica, Daft Punk's Electroma, Internet, Le dernier cri van Erwin Olaf, The Last Slide Projector, Manufactured Landscapes, Real Online, WWW - What a Wonderful World en de performance Cubing.

De grote klappers van het festival zijn naar verwachting Rescue Dawn van Werner Herzog met Christian Bale, de Vlaamse versie van Reservoir Dogs Ex Drummer, Death of a President over een fictieve maar zeer realistische aanslag op George W. Bush (altijd leuk), The Killing of John Lennon, het reeds bekroonde Das Leben der Anderen, het rauwe Transe, de Hollywood-productie en tevens slotfilm The Prestige met wederom Christian Bale, Zidane: un portrait du XXIème siècle, en de dosis verantwoorde porno met Princess en Les anges exterminateurs. Meer aanraders vind je bij Cinema.nl. Veel van deze films zullen echter in de loop van dit jaar ook in de reguliere bioscoop of het filmhuis te zien zijn.

En dat zijn alleen nog maar de films. De galleries in de Witte de Withstraat zijn overgenomen door het programmaonderdeel Exposing Cinema. Seatless Cinema kijkt terug naar het vaudevilleverleden en vooruit naar YouTube. Licht staat centraal in Exploding Cinema. One Take toont op monitoren en online studentenfilms die zijn gemaakt met mobiele telefoons. De Volkskrant verloot een vertoning onder de maker van het beste Pauze-filmpje. KPN toont op Mine een selectie films van het festival (zodat je gewoon thuis kunt blijven). En tot slot het meest opvallende en tegelijkertijd misschien meest futuristische onderdeel genaamd Happy Endings: 'Wat doe je als filmfestival als het afgelopen is met het vertonen van films in een zaal? Als films vooral worden bekeken op televisie, in de vliegtuigstoel, op de computer, de mobiele telefoon of de iPod? Als films al te downloaden zijn voor ze officieel in première gaan?' Dan wordt er door filmmakers met elkaar gezaalvoetbald.

Dagelijks festivalnieuws is te zien op Nederland 2 in het tv-programma Cinema.nl en te lezen in de Daily Tiger die je ook als pdf kunt downloaden.