Duurtest Tesla Model S: lange afstanden

Deze kerstvakantie rijden we met de Tesla Model S. Het mag dan van de buitenkant geen nieuwe auto zijn, door de software-updates voelt de Tesla weer heel anders dan twee jaar geleden.

Rutger Middendorp test elke maand een andere auto in de Bright Duurtest. Volg de updates.

Tesla werd het afgelopen jaar belaagd door een aantal nieuwe concurrenten: Mercedes, Audi, Jaguar, Kia en Hyundai. De laatste twee wisten overtuigend een eigen niche te pakken door een groot bereik te combineren met een lagere prijs. De andere grote automakers wisten Tesla niet overtuigend te verslaan. Deels omdat Tesla overtuigende hardware maakt met veel vermogen en veel bereik. Maar meer nog omdat Tesla de elektrische auto anders benadert. Als hardware én als software.

Tesla bouwt de Model S die wij nu rijden als een mobiele telefoon. Met een stroom aan software-updates en af en toe een paar nieuwe features. Daarover straks meer. 

Superchargers: een genot

Tesla ziet de auto ook als onderdeel van een ecosysteem. Het wacht dus niet af tot een ambtenaar in Hoogeveen bedenkt dat een laadpaal in de gemeente wellicht een goed idee is. Het bouwt zelf pro-actief aan het netwerk van Superchargers. De test die wij deze twee weken doen, zou ik (nog) niet aangedurfd hebben met een Audi e-Tron. Daarvoor ligt zo'n netwerk er nog niet. 

Wij reden van Groningen naar Torsby in Zweden. Met een overnachting op de boot van Kiel naar Gothenburg. Het navigatiesysteem rekent constant mee of ik een stop moet doen bij een snellader. En daar rekent hij niet voor hoeveel je moet laden om weer vol te zitten, maar hoeveel je minimaal moet laden om je eindbestemming te halen.

Met 150 kW als maximale laadsnelheid betekende dat op de heenweg tussen Groningen en Kiel één stop van 5 minuten. In praktijk sta je er iets langer, want zo snel kan ik geen koffie halen. Bij de superchargers hoef je in tegenstelling tot andere laders geen pasje te gebruiken. De lader en de auto communiceren met elkaar zonder behoefte aan tussenkomst van een betaalmiddel. Sterker nog, met de knop op de laadstekker open je de laadpoort van de auto. 

De combinatie van hard- en software van dezelfde maker zorgt er ook voor dat bij een druk superchargerstation de Tesla-app suggereert om de accu tot maximaal 80% op te laden om ruimte te maken voor anderen. Beter voor de medemens en beter voor je eigen accu. Heb je echt meer nodig, dan kun je dat maximum verruimen in je app. Handig.

AutoPilot: problemen

De veranderingen in AutoPilot zijn minder veelbelovend. In onze test met de Model X hadden we het al over de problemen: sporadisch plotseling kort remmen terwijl er niets aan de hand is bijvoorbeeld.

In Duitsland neemt de cruise control ook regelmatig de snelheidslimieten over van de afritten. Tuf je lekker met 140 km/u over de Autobahn, zie je de Cruise Control opeens op 70 km/u springen. Het is moeilijk te begrijpen waarom Tesla nadat het systeem goed gewerkt heeft (de Model S in 2016 had deze problemen niet), nu de boel niet beter op orde krijgt. 

Games

Onze Tesla Model S heeft ook de laatste software-update vol entertainment. Hadden we al een kerstmismodus, een scheetkussen en een haardvuurtje, inmiddels is er ook een serieuze collectie games. Waaronder een racegame die je met het stuur van de Tesla bedient. Deze humor maakt de Model S een totaal andere auto dan de serieuze wagens van Audi of Mercedes. Humor is ver te zoeken bij de meeste automakers.

YouTube en Netflix kijken

Van alle entertainmentfeatures is de toevoeging van Youtube en Netflix op het grote scherm de meest briljante. Bij de aankondiging zag ik het voordeel niet zo. Maar als je twintig minuten bij een supercharger net een episode kunt zien van een Netflix-serie of een Bright-video mee kan pakken, baal je haast als het laden afgelopen is. 

Rutger Middendorp test elke maand een andere auto in de Bright Duurtest. Volg de updates.