Duurtest Jeep Wrangler: wat maakt dit een icoon?

Rutger Middendorp test elke maand een andere auto in de Jeep Wrangler maakt me enerzijds opgetogen en aan de andere kant licht gegeneerd. Ik heb het gevoel dat ik moet uitleggen waarom ik in een auto rijdt die Audi Q8-rijders massaal doen twijfelen of hun auto wel groot genoeg is. Gek genoeg lijkt die schaamte niet heel erg nodig in mijn omgeving, want de meeste mensen herkennen meteen het icoon en een icoon behoeft geen uitleg. Ik vroeg me daarom af: wat maakt dat de ene auto wel iconische status krijgt en de andere niet? 

De Saab 900, de Porsche 911, de Land Rover Defender, de Mini, de Fiat 500 en deze Jeep Wrangler. Ze hebben met elkaar gemeen dat ze allemaal door een grote groep mensen herkend worden op straat. En, ja, hoe zeg ik dat zonder voor sexist uitgemaakt te worden: het zijn ook de auto’s waar bovengemiddeld veel vrouwen in mijn omgeving warm voor lopen. 

Hetzelfde ontwerp

Wat ze ook met elkaar gemeen hebben is dat ze in de basis altijd hebben voortgeborduurd op hetzelfde ontwerp. Zet een paar generaties Opel Astra naast elkaar en je hebt moeite om te zien dat ze van dezelfde fabrikant komen. Zet 40 jaar aan Land Rover Defenders naast elkaar en je vraagt je af of de ontwerpers met een gigantische sabbatical zijn geweest. Het vergroot de herkenbaarheid en geeft meer kans dat iemand al warm loopt voor een nieuw model als gevolg van de herinneringen aan het oude model.

Ook hebben al deze ontwerpen een aantal typerende eigenschappen die ze visueel eenvoudig te onderscheiden maken van andere auto’s. De dichte neus van een Fiat 500. De aflopende kont van een Saab. De motorkap die lager ligt dan de koplampen bij de 911. Bij de Defender zijn het een keur aan details. Het meest in het oog springen de spatborden die naast de auto staan in plaats van onder de motorkap te schuilen. En de grill met de 7 sleuven en de ronde koplampen ernaast. Zoals ooit bedacht voor de Willy’s Jeep.

Naarmate auto’s aan steeds strengere uitstooteisen moeten voldoen is ook de buitenvorm steeds opvallender. De ruit is wel iets naar achter gekanteld ten opzichte van het origineel, maar we kijken hier nog steeds naar een doos met vier wielen op de hoeken en scharnieren die je van buiten ziet.  

Het is dan ook niet echt nodig dat je op stickers in de velgen, op een logo op de pook en in het infotainmentscherm ook nog eens herinnerd wordt aan de afkomst van de Wrangler. 

Niet met het verstand kiezen

Is het daarmee ook per se een goede auto? Alle bovengenoemde iconen staan niet bovenaan de lijst met meest betrouwbare auto’s. Maar in de lijst onophoudelijke populariteit scoren ze wel goed. Ondanks dat de Mini amper veranderd visueel en eigenlijk te krap is, ondanks dat de (originele) Defender praten onmogelijk maakte boven 80 kilometer per uur. Ondanks dat de Porsche 911 zo dik geworden is dat de 718 Cayman de betere sportwagen is.

De Wrangler is van hetzelfde laken een pak. Niemand gaat naar de dealer met een Excelsheetje waar de Wrangler uitgekomen is als meest verstandige keus. Maar wil je uitstraling, off-road capaciteit, de mogelijkheid je auto uit te wassen met een tuinslang en de auto te transformeren tot een buggy door dak, deuren en voorruit in de garage achter te laten, dan is de Jeep je enige keuze. 

Volgende week meer over de Jeep Wrangler in de duurtest.

Rutger Middendorp test elke maand een andere auto in de Bright Duurtest.